In tegenstelling tot gisteren (onze eerste stagedag), was het vandaag heel wat drukker en interessanter. We hebben samen met de dokters getoerd op de chirurgische afdeling. De dokters betrokken ons er steeds bij door alles in het Engels uit te leggen. We zagen heel wat andere situaties dan in België; de familie dient de medicatie aan te kopen voor de patiënt en moet deze naar het ziekenhuis brengen. Het duurt dus een tijdje vooraleer de patiënt de nodige medicatie krijgt toegediend. Een ander voorbeeld is dat de patiënten soms gewoonweg niet kunnen worden geopereerd omdat er geen steriele kledij aanwezig is.
Ook de ziektes zijn anders en extremer dan bij ons. Door een gebrek aan materiaal kan er geen adequate behandeling worden opgestart; besmette kompressen worden hergebruikt, het gewicht van de tractie wordt slechts geschat en wordt gegeven met een plastic zak met stenen, verzameld op straat.
In de laatste zaal was het even slikken, er lagen slechts vier patiënten maar allen met afschuwelijke wonden. Er was één patiënt met een wonde zo groot als zijn been die deels necrotisch was. De necrotische delen werden zonder verdoving of enige pijnstilling uit de wonde gescheurd. Op dezelfde moment was de verpleegkundige bezig met een necrotische teen af te trekken van een andere patiënt zijn voet. En alsof dit nog niet genoeg was lag tussen beide een volledig verbrande man, met onbehandelde slecht ruikende wonden, te kermen van de pijn. De man bedankte ons terwijl we niets konden doen voor hem. Toen was het even te veel voor ons en hebben we het ziekenhuis verlaten.