Een nieuwe werkdag! Om naar het ziekenhuis te geraken duurt het ongeveer een uur. We moeten eerst een half uur te voet tot aan de daladala, daarna een kwartiertje in het volgepropte busje en dan nog eens een kwartier te voet tot aan het ziekenhuis. ’s Morgens valt dit allemaal nog goed mee, maar in de namiddag lopen de temperaturen redelijk hoog op en wordt dit al iets lastiger.
Vandaag mochten we helpen met de wondverzorging. We hebben gemerkt dat het nodig is om het vertrouwen van de verpleegkundige te winnen alvorens echt te mogen helpen. De wondzorg verloopt hier totaal anders dan in België. Er wordt gereinigd met fysiologisch (‘desinfectans’ zoals ze het noemen) en ‘steriele’ kompressen die ook nog eens gebruikt worden om het af te dekken. Of de wonde nu geïnfecteerd is of niet, ze worden allemaal op dezelfde manier behandeld. Het rolletje lakjes, de kompressen en het steriel materiaal is erg beperkt en eenmaal op is op. Naar het einde toe is het dus wat improviseren.
Vandaag mochten we helpen met de wondverzorging. We hebben gemerkt dat het nodig is om het vertrouwen van de verpleegkundige te winnen alvorens echt te mogen helpen. De wondzorg verloopt hier totaal anders dan in België. Er wordt gereinigd met fysiologisch (‘desinfectans’ zoals ze het noemen) en ‘steriele’ kompressen die ook nog eens gebruikt worden om het af te dekken. Of de wonde nu geïnfecteerd is of niet, ze worden allemaal op dezelfde manier behandeld. Het rolletje lakjes, de kompressen en het steriel materiaal is erg beperkt en eenmaal op is op. Naar het einde toe is het dus wat improviseren.
Achteraf wordt het materiaal op een wel heel speciale manier gesteriliseerd. Het wordt eerst tien minuten in een ton met . gelegd. Vervolgens in een ton met zeep en dan eentje met water. Hierna leggen ze het materiaal te drogen op een doek. Van steriliteit kan dus echt niet gesproken worden. We beginnen zelfs te denken dat ze niet eens weten wat steriliteit is.
Kwa heri!
Kwa heri!