Na drie weken surgical ward en operatiekwartier en een weekje bij de Masaï begonnen we deze week op een nieuwe afdeling: casualty & outpatient afdeling. Of zoals we het in België noemen, de spoedafdeling.
Het was al meteen druk op onze eerste dag en we werden al gauw op de proef gesteld. De verpleegkundige liet ons achter bij een patiënt om een perifeer infuus te plaatsen zonder ons enige informatie of parameters mee te delen. Door eigen onderzoek bleek de zorgvrager hypovolemisch te zijn, waardoor het plaatsen van een infuus geen eenvoudig klusje was, maar het is ons uiteindelijk gelukt!
Een eerste indruk van de patiëntenbevolking waren mensen die een piki piki (=brommer) accident hebben gehad. Er komen dus veel mensen aan op de dienst met verscheidene breuken. Vandaag zagen we alvast een open schedelbreuk! De patiënt heeft redelijk lang gewoon op de afdeling gelegen zonder enig onderzoek. Het feit dat hij een open schedelbreuk had, was blijkbaar geen dringende indicatie om naar het OK gebracht te worden...
Dinsdag werd er tot onze grote verbazing een overleden kindje binnengebracht. De oorzaak van overlijden waren ernstige brandwonden ter hoogte van het hoofdje en bovenlijfje. Het kindje werd in een bed gelegd tussen de andere spoedgevallen. Een tijdje later kwam iemand van het ziekenhuis het kind halen. We besloten de man te volgen en zo hebben we het mortuarium ontdenkt. De elektriciteit was uitgevallen waardoor de heersende geur niet zo fris was. We hebben een rondleiding gekregen en zagen de doodskisten, de ruimte waar de lijkwassing plaatsvindt en de kastjes waar de lijken in werden bewaard. Buiten naast het mortuarium werd een ceremonie gehouden met de priester en familieleden. Zeer mooi en intiem met gezang.
Een eerste indruk van de patiëntenbevolking waren mensen die een piki piki (=brommer) accident hebben gehad. Er komen dus veel mensen aan op de dienst met verscheidene breuken. Vandaag zagen we alvast een open schedelbreuk! De patiënt heeft redelijk lang gewoon op de afdeling gelegen zonder enig onderzoek. Het feit dat hij een open schedelbreuk had, was blijkbaar geen dringende indicatie om naar het OK gebracht te worden...
Dinsdag werd er tot onze grote verbazing een overleden kindje binnengebracht. De oorzaak van overlijden waren ernstige brandwonden ter hoogte van het hoofdje en bovenlijfje. Het kindje werd in een bed gelegd tussen de andere spoedgevallen. Een tijdje later kwam iemand van het ziekenhuis het kind halen. We besloten de man te volgen en zo hebben we het mortuarium ontdenkt. De elektriciteit was uitgevallen waardoor de heersende geur niet zo fris was. We hebben een rondleiding gekregen en zagen de doodskisten, de ruimte waar de lijkwassing plaatsvindt en de kastjes waar de lijken in werden bewaard. Buiten naast het mortuarium werd een ceremonie gehouden met de priester en familieleden. Zeer mooi en intiem met gezang.
Die dag was er dus een elektriciteitspanne, waardoor de zorgvrager die op dat moment behoefte had aan zuurstof, dit gewoonweg niet kon krijgen! Ook materiaal om de bloedsuikerspiegel te meten moesten we van verschillende plaatsen bijeen zoeken. IJsapplicatie om zwellingen te reduceren kan niet worden toegepast, aangezien er geen ijs op de dienst aanwezig is en pijnstilling wordt maar af en toe door de dokter voorgeschreven. Er zijn dus grote tekorten op de spoedafdeling!
Later die week kreeg Mariska de kans een hoofdwonde te hechten. In België is dit een handeling die niet vaak wordt uitgevoerd door verpleegkundigen. Het was dus de ideale gelegenheid om dit te oefenen. Door het beperkte aanbod van naalden en draden was dit niet altijd even gemakkelijk.
Talisa heeft de kans gehad om te mogen assisteren bij een amputatie van het onderbeen. We hadden alle drie geen extra pakje, mondmasker en mutsje bij dus vooraleer we van start konden gaan zijn we bij de andere studenten materiaal gaan bijeen scharrelen (Talisa kreeg eentje van de orthopedist) aangezien men hiervan geen overschot heeft op het OK.
Later die week kreeg Mariska de kans een hoofdwonde te hechten. In België is dit een handeling die niet vaak wordt uitgevoerd door verpleegkundigen. Het was dus de ideale gelegenheid om dit te oefenen. Door het beperkte aanbod van naalden en draden was dit niet altijd even gemakkelijk.
Talisa heeft de kans gehad om te mogen assisteren bij een amputatie van het onderbeen. We hadden alle drie geen extra pakje, mondmasker en mutsje bij dus vooraleer we van start konden gaan zijn we bij de andere studenten materiaal gaan bijeen scharrelen (Talisa kreeg eentje van de orthopedist) aangezien men hiervan geen overschot heeft op het OK.
Om de heftige week af te sluiten gingen we in het weekend naar de markt en dachten we 's avonds te ontspannen in Via Via. Er was een evenement met optredens waar we de smaak zouden te pakken krijgen van de lokale muziek en dans. Dit terwijl we konden genieten van een typisch buffet van Tanzania! Helaas begon het die avond te regenen en viel de elektriciteit alweer uit waardoor de optredens niet konden doorgaan. Wel hebben we kunnen genieten van de lokale gerechten en het kleine poesje dat ons gezelschap hield. Zo werd het nog een gezellige avond om de week af te sluiten!